Onun için en iyisini ,en güzelini yapmaya çalışırken acaba gerçek yeteneklerini görmüyor, toplumun yönlendirdiği statü savaşında, hırslarımızla zarar veriyor olabilir miyiz? Sınav ve statü sağlayan etkinlikler koşuşturmasında gerçekten istediklerine ve mutlu olabildeceği uğraşlara yönlendirmiyor olabilir miyiz?
Gerçekte hedeflenen onun için en iyisi mi, bizim ona uygun gördüğümüz en iyisi mi?
Objektif olarak bakmayı başardığımızda aileye düşen sorumluluk iyiden iyiye artıyor. Artık çocuğumuzu tanımanın yanında bir de çocuğumuzun eğitiminde rol oynayanları da izlemek gerekiyor. Bakıcı, ailenin diğer üyeleri, okul, öğretmen.... Liste uzadıkça uzuyor. Burada bir konu da bizim en az onlar kadar çocuk gelişimi ve eğitiminde bilgili ve becerikli olmamızı gerektiriyor. Bizim okumamız, araştırmamız, izlememiz, gözlemlememiz..Çalışan ebevynlerin bir de ev mesaisi demek bu.. Herkesin bu kadar yetkin mi olması gerekiyor?
Burada tüm bu sorular içinde yüzerken şimdiki okuduklarım, gördüklerim ve tecrübelerimle şu sonuca vardım:
- Oku, çocuk eğitimi ve gelişimi konusuda bilgilen.
- Çocuğunu dinle, onu tanı, objektif değerlendir.
- Ona uygun etkinlikler, eğitim ortamları, okul ve öğretmenleri araştır.
- Diğer ailelerin deneyimlerini dinle.
- Tüm eğitim paydaşlarını izle, çocuğunu ve onun üzerindeki etkilerini gözlemle
- Gözlemlerini paydaşlarla paylaş, varsa sorunları beraber gider.
Bakalım zaman ve tecrübe bu fikrimi geliştirecek mi yoksa değiştirecek mi?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder